Nieuwsbrief februari 2012

In februari werd uiteindelijk toch wat minder gelopen dan in eerste instantie gehoopt. Deze keer was het de kuit die roet in het eten gooide. Positief is dan weer dat de scheen zich niet meer heeft laten voelen.

Ook wilde ik terug wat wedstrijden beginnen lopen. Een eerste wedstrijdje was halverwege de maand gepland in het Zuid-Franse Rodez. Daar zou ik een nachtelijke 80 kilometer gaan lopen. Het kostte me een paar meter tape om de enkels en kuit wat te ondersteunen, maar waagde het er toch maar op. De eerste kilometers waren nogal veel verhard en behoorlijk vlak. Daar liet de kuit zich behoorlijk voelen en liep ik behoorlijk mankend. Na wat minder dan een uur ging die pijn gelukkig over. Ik profiteerde ervan om over te schakelen op een vlot tempo. Geleidelijk aan schoof ik naar voren op. Het parcours werd ook steeds leuker. We kregen verschillende leuke hellingen te verwerken en een paar prachtige paden langsheen een afgrond. Misschien was het maar best dat we in het donker niet zagen welke diepte juist naast ons gaapte. Er waren ook een paar technische afdalingen die bij mij niet zo vlot gingen. Het gevoel om echt in de afdalingen te zitten moet nog wat terug komen.
Na een dikke dertig kilometer zorgde even mijn voet slecht neer zetten voor een ferme pijnscheut. De enkels zijn duidelijk nog niet helemaal terug op volle sterkte. Daarna had ik bij elke stap last in de afdalingen en op de vlakke stukken. De beklimmingen gingen nog zonder problemen. Ik ben maar zo verstandig geweest om na een kilometer of 45 te stoppen. Het was voor mij echt het risico niet waard om zoals in september door te gaan tot ik uiteindelijk op de spoed zou eindigen.

Nu hoopte ik met een paar dagen rust terug normaal uit de voeten te kunnen. Dat bleek gelukkig te kloppen. Na een paar dagen rust trok de gevoeligheid weg uit de enkel en nu voel ik er totaal niet meer van. Een beetje anders verliep het met de kuit. In het begin had ik daar echt wel veel last van, maar tegen Rodez was dat al een heel pak minder. Na de wedstrijd was het niet echt verergerd. Ik koos er dan maar voor om rustig verder te trainen. Gewoon me beperken tot rustige duurlopen en zeker geen tempo was het idee.

Afgelopen weekend heb ik dan nog eens een wedstrijdje gelopen. Ik trok naar Gran Canaria om er de TransGranCanaria te lopen. Zoals de naam laat vermoeden is dat een wedstrijd die het hele eiland doorkruist. Alles samen is dat goed voor een afstand van 123km. Het doel was om de wedstrijd uit te lopen, liefst zonder veel last, en zeker zonder aan prestaties te denken. Bij de start (om middernacht was dat) stond ik ergens helemaal achteraan en tijdens de eerste kilometers over het strand van Maspalomas schoof ik rustig op naar voren. Tot mijn grote opluchting kon ik zonder noemenswaardige problemen lopen. Eens het dan de bergen in ging bleef ik zonder problemen terrein winnen. Bij elke bevoorrading nam ik dan uitgebreid mijn tijd. Daardoor verloor ik natuurlijk terug wat terrein, maar met mijn wel erg beperkte training zou ik het anders in geen geval uithouden.
Eens de zon op kwam bleef ik vlot tempo lopen. Ik werd wat wakker na de toch wel lange nacht. Hier kwamen en paar technische afdalingen voor. Bij mij gingen die behoorlijk goed. De beklimmingen daarentegen waren behoorlijk zwak. Daar verloor ik telkens terug behoorlijk wat terrein.

Na een paar uur kwam de zon wat hoger en liep de temperatuur ferm op. De hitte maakte het lopen erg lastig. Gelukkig was het landschap prachtig. De hele tijd liepen we over een kam van top naar top. Bij het vallen van de avond werden de temperaturen terug wat draaglijker en ging het wat beter bij mij. Het laatste stuk liep ik in het donker. Dat is een minder interessant stuk dus zo erg is het niet dat ik daar niet bijster veel gezien heb. Uiteindelijk kwam ik toe na iets meer dan 22 uur wedstrijd. Op zich is dat een totaal waardeloze prestatie, maar toch ben ik er erg tevreden mee. Het was lang geleden dat ik nog eens zonder noemenswaardige problemen heb kunnen lopen. Het niveau is dan maar bijkomstig. Ik voel me terug loper in plaats van kreupele.

Nu is de kuit nog steeds gevoelig, maar gelukkig doet het niet echt pijn. Hopelijk ben ik terug goed vertrokken. Ik ben in elk geval van plan om verder te doen met rustige trainingen. Tempo ben ik zeker nog niet van plan. Er staan in elk geval een hele reeks wedstrijden op het programma, dus ik zal me zeker niet vervelen.

This entry was posted in Nieuwsbrief. Bookmark the permalink.

2 Responses to Nieuwsbrief februari 2012

  1. Christophe Ghesquiere says:

    Hey P’tit Yeti;)
    Ok ge zijt messchien niet echt tevreden van je prestatie maar ge hebt wel 22uur en 123km aan een stuk gelopen en dat is voor iedere “normale “sterveling buitengewoon.
    Verzorg je nu goed want k’heb gezien de ge ingeschreven zijt om Le Grand Trail des Lac et Chateau le lopen. Ik hoop in ieder geval je daar tegen het lijf te lopen want ik zal er ook zijn met een vriend waar we de zaterdag de 66km loop als voorsmaakje op wat er gaat komen op de CCC.

    Tot ziens

  2. Wim says:

    Wouter,

    Blij te lezen dat het al weer beter gaat!!

    Wim

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *

*

You may use these HTML tags and attributes: <a href="" title=""> <abbr title=""> <acronym title=""> <b> <blockquote cite=""> <cite> <code> <del datetime=""> <em> <i> <q cite=""> <strike> <strong>