Nieuwsbrief februari-juli 2017

Sinds mijn vorige nieuwsbrief is het al een hele tijd geleden. Dat komt vooral doordat ik de afgelopen maanden niet veel thuis ben geweest. Gedurende twee en een halve maand was ik in Nepal aan het rondlopen. Voor en na Nepal zat ik dan nog kort in India. En daarna ben ik nog een paar weken in de States geweest.
Daarnaast kan ik ook aankondigen dat dit de laatste nieuwsbrief gaat zijn. Een langere uitleg over het waarom en wat ik dan wel van plan ben kan je lezen op http://blog.ptityeti.be/2017/07/laatste-nieuwsbrief/

Daarover kan je natuurlijk blijven vertellen, maar ik vind het lastig om het in een degelijke tekst te gieten. Ik ga me beperken tot een heel korte uitleg hieronder en een link naar de foto’s. Een kleine selectie daarvan is te vinden op https://www.flickr.com/photos/134992576@N02/sets/72157681988690192. De volledige collectie kunnen jullie bekijken op http://www.kleineyeti.be/pics/, maar aangezien het er een paar duizend zijn ga je even tijd moeten hebben.
Een kaartje van mijn route kan je vinden op https://drive.google.com/open?id=1kMdO7PWXZGh5Y2JgDS0V6exvnJc&usp=sharing

De hele onderneming was opgebouwd rond de Great Himal Race. Dat is een wedstrijd die ging proberen om de volledige Great Himalayan Trail in Nepal te volgen van oost naar west. De start was aan het Kanchenjunga Base Camp, vanwaar het richting Makalu gaat. Daar splitste de groep op. Met drie wilden we de hele tijd op de zogenaamde “high route” volgen. De rest van de groep koos een lagere route.
De hoge route bleek toch een paar lastigere passages te hebben en we liepen ons vast in de sneeuw bij Molun Pokhari. Dat betekende dat we moesten proberen om de anderen op de lage route bij te halen. Mijn twee metgezellen deden dit via een stuk in een jeep terwijl ik dat probeerde te voet via een kortere weg door de vallei van de Arun te doen. Korter bleek niet sneller te zijn en uiteindelijk had ik vanuit Lukla wat vliegtuig en bus nodig om de rest bij te halen.
Toen de Tilmann Pass in Langtang ook dichtgesneeuwd bleek te zijn, spatte de groep terug uiteen door de lange etappes. Een sneeuwstorm bij de passage van de Laurebina La zorgde er dan voor dat we maar met slechts vijf op schema over de geraakten. De rest passeerde met een dag achterstand in mooi weer. Pas na het Mansalu en Annapurna Circuit zouden we terug allemaal gehergroepeerd raken. Onderweg had ik aan de Annapurna nog een stukje mijn eigen variant gevolgd: langs Tilicho in plaats van Thorong La.
Dat allemaal samen blijven lukte toch drie dagen lang. Toen bleken enkel Vincent, Rob en ik over de Numala La en aan de dagaankomst in Ringmo geraakt te zijn. De anderen vonden geen weg over de col en keerden terug. Ze zouden een lagere route volgen om meer dan een week later terug op het voorziene parcours te komen. Vincent trok ook zuidwaarts om zich bij hun aan te sluiten terwijl Rob in ik als duo het meest afgelegen stuk dwars door Dolpo aflegden.
Na een zware passage van het noordelijke Dolpo bleken we een dag achterstand op de groep die langs het zuiden passeerde te hebben. Dat zou zo blijven tot aan de voorziene aankomst in Hilsa, helemaal in het Westen van Nepal. Daarna maakte ik alleen nog een omweg langs Limi om terug te keren naar Simikot en van daaruit met het vliegtuig terug naar Kathmandu.

This entry was posted in Nieuwsbrief. Bookmark the permalink.

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *

*

You may use these HTML tags and attributes: <a href="" title=""> <abbr title=""> <acronym title=""> <b> <blockquote cite=""> <cite> <code> <del datetime=""> <em> <i> <q cite=""> <strike> <strong>