Op Kos deed ik een aantal trainingen, waarvan ik jullie de route niet wil onthouden. Misschien heeft iemand er nog iets aan als hij op dat eiland zou verzeilen.
Eerst liep ik de groene route. Deze is het eenvoudigst: de kust volgen tot Termae en dan eerst langs de weg en opnieuw een stuk strand terug. Eens voorbij Agios Fokas is het strand zo goed als verdwenen en moet je regelmatig wat over de rotsen kruipen. Voor de rest zijn er geen speciale moeilijkheden.
Daarna liep ik eens de blauwe route. Mijn bedoeling was om over de graat van het eiland (het eiland bestaat uit een rij bergtoppen) te lopen. Komende vanaf het oosten mag je de eerste bergtop niet op. Dit is de bergtop het dichtst bij Turkije en het Griekse leger heeft er dan ook een “verboden gebied” van gemaakt (ook op de meest oostelijke kaap van het eiland is een militaire basis). Ik denk dat je er best uit blijft. Het eerste deel gaat over goed beloopbare jeepwegen. Bij het naderen van de Dikeos (de hooste berg van het eiland) zijn er geen wegen of paden meer. Een aantal trajecten kunnen goed belopen worden, maar kort na het verlopen van de laatste jeepweg loop je tegen een rotswand. Met een paar pogingen raakte ik er toch voorbij. Ik raad dit echter sterk af. Kort na de top van de Dikeos liep ik toen op een nog veel groter rotswand en daar zag ik geen enkele mogelijkheid om erover te geraken. Volgens mij moet je er afdalen naar Zia. Eens in Zia kan je dan mogelijk terug naar boven, maar ik riskeerde mijn bus te missen en heb er dan maar voor gekozen om terug de bewoonde wereld op te zoeken. Wees voorzichtig als je deze route wilt lopen. Je zal een paar keer boven een afgrond staan. Een kleine misstap of een slecht gekozen steunpunt kan fataal zijn.
De paarse route liep ik als laatste. Deze voert rond de meest oostelijke bergtop. Zoals hierboven gezegd is de top verboden gebied, zorg er dus voor dat je niet te hoog komt. Volgens de borden wordt er gepatrouilleerd met honden. Ik heb dit niet getest, maar heb ter hoogte van Agios Georgios woest geblaf uit de richting van de top gehoord. De noordelijke helft van de route is goed beloopbaar, de zuidelijke helft gaat soms over smalle, bijna overgroeide paden. De begroeiing bestaat uit doornige struikjes. Schoenen met een stevig bovenwerk lijken mij het beste. Ik liep er op gewone trainingsschoenen en regelmatig stak er een doorn doorheen het verluchtingsgaas. Pijnlijk! Op het einde heb ik een stukje cross country gelopen, maar dat kan je achteraf bekeken makkelijk via onverharde wegen doen.
Voor wie de routes zelf wil lopen kan je de kml-file en de gpx-files (gezipt) downloaden.