De afgelopen maand stonden heel was loopplannen op het programma. De maand begon met de Trail des Poilus in Noord-Frankrijk. De dagen voor de wedstrijd viel de regen overvloedig. De omstandigheden waren er dan ook naar. Om het je een beetje voor te stellen: neem één van die goede oude zware crossen (bvb Hamme toen daar nog modder lag), verdubbel de modder en beeld je dat in over 44 kilometer gekruid met wat hellingen. Na afloop is het woord “vuil” een eufemisme. Het grootste deel van de tijd heb ik samen met lokale vedette Mitch door de blubber geploeterd, van hellingen naar omlaag gegleden en op handen en voeten omhoog gekropen. Tegen het einde zaten we er beiden door en zijn we dan maar samen als eerste over de meet gelopen.
Tijdens het paasweekend stond dan de Jan Knippenberg Memorial (JKM) op het programma. Dat is een honderd mijl (160 km) van Vlaardingen naar Hoek van Holland en dan over het strand helemaal naar Den Helder. De wedstrijd zou voor het eerst sinds 2002 nog eens georganiseerd worden. Ik zeg al “zou” want amper een paar uren voor de start werd omwille het stormweer de wedstrijd geannuleerd. Ik voelde me klaar voor de wedstrijd, meende dat ik de omstandigheden wel aankon en besliste daarom gewoon te lopen. Wedstrijd of geen wedstrijd. Uiteindelijk waren we met drie die er zo over dachten. De eerste twintig kilometer liepen we samen omdat enkel Rut de weg kende en dan vanaf Hoek van Holland liepen we elk apart over het strand. Zoals verwacht was de weg lang en zwaar. We kregen af te rekenen met regen, hagel, sneeuw en alle combinaties daarvan. Deze buien werden extra lastig gemaakt door een stormwind op de kop en een temperatuur tegen het vriespunt. Wie hier zonder waterdichte kledij liep, was bij voorbaat verloren. Nu het geen wedstrijd was, werd het grootste probleem de bevoorrading. Met een flink gevuld rugzakje ben ik er toch in geslaagd om zonder enige externe hulp het volledige eind te lopen in 21u45. De tegenwind met stormkracht verklaart natuurlijk veel over deze trage tijd.
Intussen werd als nieuwe datum 18 april naar voren geschoven. Ik zal in elk geval niet aanwezig zijn. Het past niet in mijn planning met het oog op de zomer.
De periode daarna heb ik me dan bezig gehouden met de Ultrafondus Méga Toff (UMT). Dat is een grote aflossing die al meer dan een maand bezig is. Hierbij is elke etappe minstens 43 kilometer lang. Ik organiseerde de passage door Vlaanderen en Nederland, waarbij alle provincies op het menu stonden. Zie ook http://www.ptityeti.be/umt. Tot mijn grote opluchting liep het allemaal behoorlijk vlot. De aflossing is de hele tijd min of meer op schema gepasseerd. Zelf nam ik twee etappes voor mijn rekening. Afgelopen woensdagavond was dat een etappe rond Genk en afgelopen nacht een etappe Oosterzele-Waregem. Wie wil volgen waar de aflossing zich bevindt kan dat volgen op http://www.ultrafondus.fr/content/blogcategory/51/101/.
De plannen voor de toekomst bestaan in de eerste plaats uit trainen. Het meeste wat ik nu loop is met het oog op Hardrock. Ik zal dus zoveel mogelijk op hellingen proberen trainen. Om die reden zal ik op 19 april Limburgs Zwaarste (70km met 2500m+) en de dag erna de Bouillonnante (44km met 2000m+). Het is natuurlijk niet de bedoeling om twee keer volle bak door te gaan.