Afgelopen zomer kocht ik me een nieuwe fiets ter vervanging van een ooit prima fiets – nu een hoop oud ijzer – waarmee ik sinds mijn plechtige communie zowat dagelijks de afstand thuis-school, thuis-unief of thuis-werk en natuurlijk terug fietste. Vele tienduizenden kilometers op de teller dus, herstellingskosten die ver boven de waarde van de fiets zouden uitkomen en zo werd hij bedankt voor bewezen diensten. Wie er iets mee kan doen, mag hem trouwens komen halen.
Op zoek dus naar een nieuwe fiets voor dagelijks verkeer. Bij een fietsenwinkel in de buurt keek ik eens uit naar een simpel model zo werd ik in augustus de eigenaar van een Thompson. Deze leverde verschillende maanden trouwe dienst, tot ik maandag vond dat het kader precies wat rigiditeit verloren had. De fiets eens aan alle kanten bekeken, maar ik zag niet direct een probleem. Woensdag, op weg naar de training tijdens het opfietsen van een brug, was het dan plots “KRAK”. Snel de freins toekloppen en eens kijken. Oei, dat ziet er niet goed uit: kader gebroken.
Acht maanden oud is natuurlijk erg vlug om zo grondig kapot te gaan. Aankoopbewijsje gezocht, maar natuurlijk niet direct gevonden. Dan met de fiets naar D’Haene Sport. De brave man wist me te vertellen dat ik niet de eerste was. Blijkbaar is er een reeksje dat een lasfout bevat. Hij heeft de fiets zonder problemen bij hem gehouden en normaal gezien moet ik hem binnenkort terugkrijgen met een nieuw kader. Prima service tot nu toe.