Als Jolanda een boek over ultralopen schrijft, mag dat natuurlijk niet lang ongelezen blijven. Ik heb het dan ook snel met veel aandacht gelezen.
Eerst even een korte samenvatting voor wie de laatste tijd op Mars verbleef en geen idee heeft waarover het gaat. In het kort is het haar relaas van 2011 waarin ze eens alles op het lopen heeft gezet. Daarbij probeerde ze viermaal tot een mooie prestatie te komen: MDS, BGR, TDS en GRR.
Ik heb het boek heel graag gelezen. Dat Jolanda kan schrijven wisten we al en dat toont ze hier opnieuw. Ze vertelt haar belevenissen in een no nonsens-stijl waar ik wel van houd. Het doet me plezier dat we beiden ons niet echt terugvinden in het American Herogeblaat van een DK. Echt een aanrader voor wie Jolanda haar kijk op het lopen wil leren kennen, haar motivatie en gedachtenspinsels.
De enige kritiek die ik kan geven is dat de MDS nogal onevenredig veel plaats inneemt. In vergelijking daarmee vind ik de andere drie wat onrecht aangedaan.
Wie moet dit boek zeker niet lezen? Wel, u zal zwaar teleurgesteld zijn indien u op zoek bent naar kant en klare schema’s en een mooi lijstje met praktische tips. Je kan dergelijke zaken er wel uit halen, maar ze zijn zeker niet kant en klaar. Ook wie een algemeen boek over ultralopen of trails zoekt, kijkt best wat verder.
Natuurlijk zijn we beiden behoorlijk verschillende lopers. Zo is Jolanda meer een sluipschutster (met nauwgezette voorbereiding verrassend toeslaan) terwijl ik eerder de mitraillette-aanpak hanteer (veel schieten, veel ernaast, maar af en toe goed raak). Ik ben het dus zeker niet eens met alles wat ze schrijft, maar in het meeste kan ik me uitstekend terugvinden.